O gün, bugün aslında...
Bakıldığında hergün...
Toplum içerisinde.
Birey olarak, birer gerçek...
Engel...
*
‘Herkes birer engelli’ adayı.
Rutinleşmiş.
Kalıplaşmış.
İfadelerin başlangıcı.
Ardı ardına sıralanan ‘cilalı’ cümleler.
Toplumsal duyarlılığı gösterir cinsten.
Sonuç.
*
Yaşamın gerçekleriyle yüzleşip.
Toplumsal kabullenme oluşmadıkça.
‘Engel’ tüm açıklığıyla hissedilmeyecektir.
Yani.
Engel sizsiniz.
Engelsizsiniz.
*
Engelliler Günü.
Rutin.
Farkındalık oluşturmak.
Anlamak.
Görebilmek.
Kalıba bağlanmış.
Cilalı sözler arasında.
Engellilerin yüreğini okşayan.
Cümlelerle donatılmış programlar.
Poz verilen etkinlikler.
Hepimiz engelli adayıyız.
Anlayın.
*
Bugün..
Yarın.
Yine engelliler toplumun içeresinde.
Sorunlarıyla baş başa..
İyi mi?
*
Mesele engelliler günü değildir.
Engelin ta kendisidir.
Engellilere, engel olmaktır.
Engeli oluştutmaktır.
*
Yolda.
Kaldırımda.
Binada.
Devlet kurumunda.
Toplumun kendi içerisimde.
Engeli kaldırmak adına yapılanlar.
Engeli oluşturmaktan başka bir şey değildir.
Engelmiş.
Asıl engel zihniyetin kendisidir.
*
Engellilerin pozitif ayrımcılığa.
Toplum içerisinde acıyla bakılmaya.
Yürek burkulmalarına.
İhtiyaçları yok.
Yeterki engel kurmayın.
Engel oluşturmayın.
Zira onlar yaşamın içerisinde.
Toplumun her alanında.
Varlıklarıyla hissediliyorlar.
Kendilerini kabul ettirip.
Engelsiz başarıyı sergiliyorlar.
*
Anlayış değişmedikçe.
Zihniyet kavramadıkça.
‘Engel’ sorun olmaktan çıkmayacaktır.
Toplumsal duyarlılık sağlanıp.
Toplumun kendini kabul etmedikçe de.
Sorunlar kendini hissettirmeye devam edecektir.
*
‘Engel’lerin kaldırılması.
Sadece bir yapısal uygulama değildir.
‘Zorunluluk’ yıkılmadıkça.
Engeller kalkmayacaktır.
*
Gerçekten engelliye yardım mı edeceksiniz?
Kendinize bakın, yeter.
*
Anlatabildim mi?