Bizim işler romantizmle başlar.
Objektifle son bulur.
Yani...
Umut doğurur.
Heyecan getirir.
Hüsranla biter.
İyi mi?
*
Kente dokunan hizmetlerin.
Geleceğe yönelik yatırımların.
Uzaması da...
Romantikleşmenin kendisidir.
Objektifleşmesi de gerçeğidir.
*
Yozgat için çizilen yolların.
Ortaya konan haritaların.
Gösterilen hedefin.
Her başlangıcın...
Sonuçsuz kalması manidardır.
Amaç aynı.
Heyecan aynı.
*
Yozgat’ın temel sorunu zihniyet.
Menfaat.
Çıkar.
Ego.
İntikam.
Ahbap çavuş ilişkisi.
‘Bizden’dir anlayışı.
Bunları düzelttiğinizde.
Sonuca varmak daha kolay oluyor.
Siyasal ve bürokratik engelleri de aşmanız kaydı ile.
*
Aslında Yozgat boş şehir değil.
Kaynaklarıyla.
Potansiyelleriyle.
Fırsatlarıyla.
Dolu bir kent.
Bunlar kullanılmadığında.
Doğru zamanda.
Doğru adım atılmadığında.
Gerçekçi bir yol izlenmediğinde.
Atıl kalıp.
İçine hapsediliyor.
Kimi zaman siyasal.
Kimi zaman bürokratik.
Kimi zaman kişisel.
Kimi zaman toplumsal.
Kimi zaman romantik.
Kimi zaman objektif.
Egolar, kenti geriye götürüyor.
Bugün olduğu gibi.
*
Eğitim.
Turizm.
Sağlık.
Tarım.
Spor.
Farklı alanlar olsa da.
Yozgat’ın gelişimine.
Kalkınmasına.
Etki edecek unsurlar.
Maalesef Yozgat’ın elindeki bu imkan.
Bu fırsat kullanılmıyor.
Değerlendirilmiyor.
Ekonomiye dönük planlanmıyor.
Siyasal bakışla hareket eden bürokrasinin.
Yozgat’ı idare etmesiyle.
Fırsatlar geri dönüyor.
*
Amerika’yı yeniden keşfetmeye gerek yok.
Son 20 yılda benzer açılımlar devam yapıldı.
Yozgat’ın gelişim planları çizildi.
Yollar belirlendi.
Sil baştan yapmak yerine.
 Planlanmış projeler üzerinden hareket etmek mantıklı olacaktır.
Zaten, Yozgat hep başlangıçta kaldığından kaybetti.
Anlatabildim mi?